نگار زهرایی – هنرجوی مدرسه نقد جامجم
«کفایت مذاکرات» فیلمی کمدی به کارگردانی سهیل موفق و تهیهکنندگی ابراهیم عامریان است.
داستان درباره مردی(محسن کیایی) و شوهرخواهرش(مهران غفوریان) است که بهدلیل عقب افتادن اجاره خانه بهدنبال کارهای مختلف میروند.سرانجام خانوادهای مرفه راپیدامیکنندکه بهدنبال رحم اجارهای هستند.آنها دختری راکه درهمسایگیشان زندگی میکند،راضی میکنندتارحمش رااجاره دهد وبانصف پول که به آنهامیرسد،بتوانند بدهیهایشان را تسویه کنند.کفایت مذاکرات یک شکست به تمام معناست، زیرا حتی با شوخیهای جنسی و کلمات ناپسند هم نمیتواند از مخاطب خنده بگیرد. داستان فیلم چیز جدیدی نیست؛ همان موضوعات همیشگی؛ خانوادهای با شرایط اقتصادی نامناسب که در پی یکشبه پولدار شدن هستند.
در نشستی که پس از فیلم در برج میلاد برگزار شد، تهیهکننده فیلم گفت: من کار کمفروش نمیسازم و شک ندارم این فیلم هم پرفروش خواهد بود. عامریان پیش از این فیلمهایی چون فسیل، تگزاس، هتل و ۷۰سی را تهیه کرده است اما بدون شک کفایت مذاکرات به پای فروش آنها نخواهد رسید، زیرا این فیلم، ۷۰سی نیست که با وجود فیلمنامهای بد، تماشاگر به بهانه ستارهها به سینما کشیده شود. کفایت مذاکرات ستارگان کمفروغی دارد که توانایی کشاندن مخاطب به سینما برای دیدن فیلمی بد را ندارند، دیگر کمتر کسی برای تماشای مهران غفوریان در چنین فیلمی، حاضر به تلف کردن وقتش است.
فیلم اگر تلاشی برای انتقال هر پیامی را هم که داشت، در رساندن آن ناموفق بود. عموما کاراکترها در فیلمهای کمدی «تیپ» هستند اما در کفایت مذاکرات حتی نمیتوان با آنها همراه شد، همچنین بازیهای فیلم از حد معمولی فراتر نمیرود.
در نهایت کفایت مذاکرات یک شکست است که فکر نمیکنم فروش زیادی هم داشته باشد و کسی از دیدن آن لذت ببرد یا حتی بخندد. گویا حنای کمدیهای آقای عامریان دیگر رنگی ندارد و این اتفاق نشان از آن است که «فسیل» که از قضا کمدی خوبی است یک اتفاق بود نه فیلمی برنامهریزی شده برای ارائه یک کمدی خوب!